fbpx

Τι είναι ο Βελονισμός

Ο Bελονισμός είναι ίσως η γνωστότερη μέθοδος θεραπείας της Άπω Ανατολής, με ρίζες στην Αρχαία Κίνα. Πολύ λεπτές βελόνες (μίας χρήσης) εισάγονται ανώδυνα σε ειδικά σημεία (acu-points) για να επηρεασθεί θετικά το νευρικό, ενδοκρινικό και ενεργειακό σύστημα. Tα θεραπευτικά αποτελέσματα του βελονισμού εμφανίζονται σε πολλά επίπεδα και ο στόχος πάντα είναι να υποβοηθηθεί ο οργανισμός, έτσι ώστε να επανακτήσει τη φυσική του ισορροπία και υγεία.

O βελονισμός είναι η πιο διαδεδομένη μέθοδος θεραπείας της παραδοσιακής και συμπληρωματικής ιατρικής, με 113 χώρες να τον έχουν εντάξει επισήμως στο σύστημα υγείας  τους (WHO Global Report on Traditional and Complementary Medicine).

Πάνω από 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως και 12 εκατομμύρια στην Αμερική χρησιμοποιούν το βελονισμό.

Οι εκπαιδεύσεις που προσφέρουμε περιλαμβάνουν:

Ιατρικό Bελονισμό – Παραδοσιακό Bελονισμό – Ωτοβελονισμό – Ηλεκτροβελονισμό – Αισθητικό Bελονισμό

Ενώ η θεωρία της παραδοσιακής κινεζικής ιατρικής αποδίδει την επίδραση του βελονισμού στη διέγερση συγκεκριμένων περιοχών του σώματος – σημεία βελονισμού που βρίσκονται πάνω στους μεσημβρινούς (δηλαδή στα μονοπάτια μέσω των οποίων ρέει η ζωτική ενέργεια που είναι γνωστή ως «τσι») – για τη ρύθμιση της φυσιολογίας του σώματος, η σύγχρονη επιστήμη παρέχει όλο και περισσότερα στοιχεία σχετικά με τη βιολογική επίδραση του βελονισμού.

Αυτά τα στοιχεία δείχνουν ότι ο βελονισμός λειτουργεί διεγείροντας αντανακλαστικά που ενεργοποιούν τα περιφερικά νεύρα τα οποία μεταδίδουν αισθητικές πληροφορίες από το νωτιαίο μυελό στον εγκέφαλο, στη συνέχεια ενεργοποιώντας αυτόνομες περιφερειακές οδούς με αποτέλεσμα να ρυθμίζουν τη φυσιολογία του οργανισμού.

Η συμβατική ιατρική περιλαμβάνει τον βελονισμό όλο και περισσότερο ως ουσιαστική παρέμβαση. Μεταξύ του 2010 και του 2020, 133 κατευθυντήριες γραμμές περιελάμβαναν περισσότερες από 430 συστάσεις βελονισμού παγκοσμίως και πάνω από το 70% αυτών των κατευθυντήριων γραμμών εκδόθηκαν από συμβατικούς ιατρικούς οργανισμούς

Μεταξύ 2471 συστηματικών ανασκοπήσεων θεραπείας βελονισμού που δημοσιεύθηκαν στο Web of Science μεταξύ το 2000 και το 2020, 1578 (63,9%) αφορούσαν συστηματικές ανασκοπήσεις τυχαιοποιημένων δοκιμών και 893 (36,1%) μελετών παρατήρησης. Αυτές οι ανασκοπήσεις επικεντρώθηκαν κυρίως στους ακόλουθους θεραπευτικούς τομείς: μυοσκελετικές παθήσεις και παθήσεις του συνδετικού ιστού (865, 35,0%), νευρολογικές παθήσεις (304, 12,3%), καρκίνο (287, 11,6%) και καρδιαγγειακές παθήσεις (235, 9,5%).

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει εκδώσει τον παρακάτω κατάλογο παθήσεων και συμπτωμάτων για τα οποία ο βελονισμός μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Οι επίσημες κλινικές μελέτες που έχουν γίνει πάνω στον βελονισμό, μπορούν να ταξινομηθούν σε τέσσερις κατηγορίες.

1. Συμπτώματα και παθήσεις για τις οποίες η αποτελεσματικότητα του βελονισμού έχει αποδειχθεί ξεκάθαρα μέσω κλινικών δοκιμών:

• αλλεργική ρινίτιδα • αυχενικό σύνδρομο • διάστρεμμα • δυσμηνόρροια • εγκεφαλικό επεισόδιο • επιγαστραλγία από πεπτικό έλκος ή γαστρίτιδα • επίσπευση τοκετού • θλάση • ισχιαλγία • κατάθλιψη • κεφαλαλγία • κολικός νεφρών • μετεγχειρητικός πόνος • οδοντιατρικός πόνος • οσφυαλγία • παρενέργειες της χημειοθεραπείας και ακτινοθεραπείας • περιαρθρίτιδα του ώμου • ρευματοειδής αρθρίτιδα • στομαχική ναυτία, έμετος • τενοντίτιδα εκτεινόντων του αγκώνα • υπέρταση • υπόταση

2. Συμπτώματα και παθήσεις για τις οποίες η αποτελεσματικότητα του βελονισμού είναι σαφής, αλλά χρειάζονται παραπέρα κλινικές δοκιμές για να αποδειχθεί πλήρως:

• άγχος • ακμή • αποτοξίνωση από αλκοόλ ή ναρκωτικές ουσίες • άσθμα βρογχικό • αϋπνία • μειωμένη γαλακτοφορία • διαταραχές γαστρικής κινητικότητας • ελκώδης κολίτιδα • επιπεφυκίτιδα • έρπης ζωστήρ • ινομυαλγία • κάπνισμα • κνησμός • κοιλιακό άλγος (σε οξεία γαστρεντερίτιδα ή σπασμό του πεπτικού σωλήνα) • κρανιοεγκεφαλική κάκωση, κλειστή • κροταφογναθικό σύνδρομο • νευραλγία • νευροδερματίτιδα • νεφρολιθίαση • νόσος Ménière • οστεοαρθρίτιδα • ουρική αρθρίτιδα • ουρολοίμωξη επαναλαμβανόμενη • πάρεση του προσωπιαίου • πολυκυστικές ωοθήκες • πόνος οξύς στη σπονδυλική στήλη • πονόλαιμος • πόνος σε καρκινοπαθείς • προεμμηνορρυσιακό σύνδρομο • προστατίτιδα χρόνια • πυρετός • ρινορραγία • σύνδρομο Raynaud • σακχαρώδης διαβήτης, μη ινσουλινοεξαρτώμενος • στητική δυσλειτουργία • υπερένταση • γυναικεία υπογονιμότητα • υπέρβαρες καταστάσεις • υπερλιπιδαιμία • χολοκυστίτιδα • χολολιθίαση • ωτίτιδα

3. Συμπτώματα και παθήσεις για τις οποίες υπάρχουν μεμονωμένες κλινικές δοκιμές όπου αναφέρονται θεραπευτικά αποτελέσματα και στις οποίες αξίζει να χρησιμοποιηθεί, μιας και η θεραπεία με συμβατικές μεθόδους είναι αμφίβολη:

• αμφιβληστροειδoπάθεια • αχρωματοψία • δύσπνοια • κώφωση • σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου • πνευματική καθυστέρηση • χλώασμα • χρόνια πνευμονική καρδιά

4. Συμπτώματα και παθήσεις για τις οποίες μπορεί να δοκιμασθεί ο βελονισμός, εφ’ όσον ο θεραπευτής έχει την κατάλληλη ιατρική γνώση και εξοπλισμό:

• διάρροια σε βρέφη και μικρά παιδιά • δύσπνοια στην χρόνια αναπνευστική πνευμονοπάθεια • εγκεφαλίτιδα • κώμα • παράλυση • σπασμοί σε βρέφη • στεφανιαία νόσος (στηθάγχη).

Για περισσότερες λεπτομέρειες δείτε την έκθεση του ΠΟΥ: «Acupuncture: Review and Analysis of Reports on Controlled Clinical Trial»

Acupuncture: Review and Analysis of Reports on Controlled Clinical Trials

Over its 2500 years of development, a wealth of experience has accumulated in the practice of acupuncture, attesting to the wide range of diseases and conditions that can be effectively treated with this approach. Unlike many other traditional methods of treatment, which tend to be specific to their national or cultural context, acupuncture has been used throughout the world, particularly since the 1970s. In recognition of the increasing worldwide interest in the subject, the World Health Organization (WHO) conducted a symposium on acupuncture in June 1979 in Beijing, China. Physicians practising acupuncture in different countries were invited to identify the conditions that might benefit from this therapy. The participants drew up a list of 43 suitable diseases. However, this list of indications was not based on formal clinical trials conducted in a rigorous scientific manner, and its credibility has been questioned.

The past two decades have seen extensive studies on acupuncture, and great efforts have been made to conduct controlled clinical trials that include the use of “sham” acupuncture or “placebo” acupuncture controls. Although still limited in number because of the difficulties of carrying out such trials, convincing reports, based on sound research methodology, have been published. In addition, experimental investigations on the mechanism of acupuncture have been carried out. This research, while aimed chiefly at answering how acupuncture works, may also provide evidence in support of its effectiveness.

In 1991, a progress report on traditional medicine and modern health care was submitted by the Director-General of WHO to the Forty-fourth World Health Assembly1. The report pointed out that in countries where acupuncture forms part of the cultural heritage, its use in an integrated approach to modern and traditional medicine presents no difficulty. However, in countries where modern Western medicine is the foundation of health care, the ethical use of acupuncture requires objective evidence of its efficacy under controlled clinical conditions.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας  έχει επίσης εκδόσει σαφείς οδηγίες για την εκπαίδευση στο βελονισμό στο έντυπο Guidelines on Basic Training and Safety in Acupuncture.

Εικόνες από το βιβλίο A Practical Guide to Acupoints